RAJCIA

Cześć, jestem Rajcia.

Przez długi czas mieszkałam w naturze, wśród drzew i krzaków. Było okej, bo pewne panie dbały o to, żebym miała coś do jedzenia. Niestety w pewnym momencie w wyniku wypadku straciłam swoją ważną część ciała – ogon. Niemniej jednak, udało mi się wyjść z tego i nauczyć funkcjonować bez mojego rejestratora czyli ogonka. Od zeszłej zimy zaczęłam czuć się gorzej… Pani, która się mną opiekowała zauważyła, że coś jest nie tak i zawiozła mnie do fundacji. Z początku nie wiedziałam co się dzieje i byłam trochę wycofana, kto by nie był w takiej sytuacji? Taka zmiana, z nieprzewidywalnego dworu do ciepłego pomieszczenia jest dość dużym szokiem! Bardzo szybko jednak zauważyłam, że ta zmiana jest bardzo dobra…

W kociarni mam ciepło, dużo jedzonka, miękkie posłanka i dużo zabawek. Zaprzyjaźniłam się także z moją współlokatorką Sierką, z którą uwielbiam się bawić i obserwować świat przez szyby. Najbardziej jednak cieszę się z tego, czego brakowało mi przez wiele lat – z regularnego kontaktu z człowiekiem, bo powiem Wam w tajemnicy, że kocham być głaskana, przytulać się do ludzia i towarzyszyć ludziowi w każdej czynności – to takie ciekawe obserwować jego ruchy i być kompanem codzienności!

Przykre jest tylko to, że moje zdrowie nadal jest kiepskie… okazało się, że mam chore nerki. Są w złym stanie, dlatego poza lekami muszę przyjmować też kroplówki. Nie jest to nic przyjemnego, ale pomimo bólu i dyskomfortu staram się dzielnie znosić każdą formę leczenia. Wiecie dlaczego? Ponieważ pragnę żyć! Mam niekończące się pokłady ciekawości i miłości do ludziów. Poznałam ciocie, które długo mnie głaskają i przytulają. Jednak, niestety przez większość czasu jestem sama…

Marzę o tym, aby móc przytulać się częściej do ludzia, aby mnie kochał i aby był przy mnie w mojej chorobie… nie wiem jak się wszystko ze mną dalej potoczy, ale wiem jedno – miłość jaką w sobie mam, jest milion razy większa niż moje wychudzone przez chorobę ciałko.

Rajcia