KASJA

Pryvit, ya Kasja!
Kiedyś żyłam sobie na ulicy, ale na szczęście jakiś człowiek się mną zainteresował. Zabrał mnie do takiego miejsca gdzie były też inne kotki, poznałam się m. in z kotką Ksiuszą i słyszałam, że podobno jesteśmy gotowe do adopcji czy coś takiego…

Było spokojnie, bawiliśmy się z innymi kocimi koleżkami, aż nagle wszystko się zmieniło. Ludzie zaczęli się strasznie bać i ciągle mówili coś o wojnie… Nie wiem co to znaczy, bo jestem tylko kocią nastolatką, ale brzmiało niepokojąco. Spakowali nas do transporterów i jechaliśmy baaardzoo długo, a jak już dojechaliśmy i mieliśmy chwilkę odpoczynku, to znowu musieliśmy gdzieś jechać.
Dobrze, że była ze mną Ksiusza, bo normalnie zanudziłabym się! Teraz już jest super, mogę codziennie bawić się z innymi kotami, a jak się zmęczymy to odpoczywamy w legowiskach lub na kolanach ludzi ( oczywiście dopiero po tym jak dadzą nam dobre jedzonko i posprzątają w kuwetach!).

Jednak cały czas zastanawia mnie co to takiego ta adopcja, wydaje mi się, że to wtedy jak ma się takiego człowieka tylko dla siebie. O, to byłoby super, bo bardzo lubię ludzi, mimo że czasem się śmiesznie zachowują. W ogóle najlepiej byłoby jakbym miała oprócz człowieka też jakieś kocie towarzystwo w domu, żebyśmy mogli razem szaleć! Takie mam marzenie…
Kasja