KOSA

Pryvit, ya Kosa,
Nie daj się zwieść mojemu imieniu, bo wcale nie chodzi o to, że jestem zła i niedobra. Po prostu daję sobie radę z przeciwnościami losu.

Nie żyję zbyt długo na tym świecie, ale w krótkim czasie, trochę już przeżyłam. Nie bardzo pamiętam, co się działo, gdy byłam młoda. Wiem tylko, że strasznie mnie swędziało, ale nic nie mogłam na to poradzić. Mimo to, nie zraziłam się do świata. Jedna fajna Człowieka mnie przygarnęła i postanowiła pomóc w tym, żebym chciała pamiętać moje życie i przygody. Dała mi jeść, ciepły kąt i miłą w dotyku rękę, która chętnie głaskała mój dwukolorowy łebek. Dostałam też coś dziwnie smakującego, ale dzięki temu przestało mnie tak swędzieć. Było super, myślałam, że będzie już tylko lepiej. A tu nagle bum, grum grum grum, łabęc. Wszyscy zaczęli biegać, krzyczeć, płakać. Więc skuliłam się w kącie nie bardzo wiedząc, co mam ze sobą począć. Nie było to fajne… Na szczęście Człowieka była super. Pogłaskała, powiedziała, że wszystko będzie dobrze i razem z dwiema kompankami przebyłam podróż życia. Niby było super, tyle zwiedzania, poznanych ludzi. Ale ten hałas, napięcie i strach… nie chciałabym znowu tego przeżywać.

Udało nam się trafić do innych Człowieków. Mówią tak zabawnie, że czasem ich nie rozumiem. Ale są mili. Dają jeść. Głaszczą. Jest mi ciepło i wygodnie. Szkoda tylko, że nie mogę sobie pobiegać i pobawić się z jakimś kocim kompanem. Poleżeć w łóżku i pomiziać się z moim Człowiekiem. Fajnie by było, tak w cieple, spokoju, już zawsze…
Twoja Kosa